Screen-Shot-2558-04-20-at-4.32.16-PM-1.jpg

จุดหมายปลายทางไม่สำคัญเท่า “ระหว่างทาง“

   สิ่งเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ ความสุขเล็กๆ น้อยๆ จากครูบ้านนอก สู่เด็กๆ ที่รอคอยการหยิบยื่นความสุขมาให้ ยิ้มแรกที่เจอกับการเข็นรถที่ติดหล่มก่อนถึงโรงเรียน การเดินทางที่มีความมุ่งมั่นของครูบ้านนอกที่ต่างอาชีพ ต่างถิ่นเพื่อมอบความสุขให้เด็กๆ ณ หมู่บ้านแม่นาวาง อ.แม่อาย จ.เชียงใหม่   จากชีวิตที่สะดวกสบายของเมืองกรุงสู่ชนบทของครูบ้านนอก ดินแดนแห่งความสุขของคนในหมู่บ้าน ที่รอคอยการเข้าไปให้ความช่วยเหลือของทุกคน  โรงเรียนบนเนินสูงๆ บ้านแม่นาวาง รอยยิ้มจากเด็กที่เห็นครูบ้านนอกเดินทางมา เพื่อหวังการให้และมอบสิ่งดีๆ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน   การเดินทางไปเป็นครูอาสาครั้งแรกของอิ๋วกับท๊อป เป็นความตื่นเต้นแบบบรรยายไม่ถูกกันเลยทีเดียว   วันแรกของการเริ่มต้น วันแรกของการเดินทางบนเส้นทางแห่งการให้ มุ่งหวังเพื่อเห็นความสุขของเด็กๆ    การพบเจอกันครั้งแรกของครูบ้านนอกคงจะเป็นสิ่งใหม่ๆ ที่ดี เมื่อการเดินทางสู่หมู่บ้าน เส้นทางที่แสนจะลำบากต่อการเดิน จากเมืองกรุงสู่ดอยของเหล่าอาสาสมัครครูบ้านนอก   ครูได้นำดินสอ ยางลบ สมุดและสื่อการเรียนรู้มากมายเพื่อมอบให้เด็กๆ   เพื่อเป็นการเริ่มต้นเส้นทางแห่งการศึกษาของพวกเขา    วันที่สอง…เตรียมตัวสอน     กลิ่นหอมๆ ยามเช้าที่พี่สาวและแม่เจ้าของบ้านทำกับข้าวให้กิน ท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ    บรรยากาศเช้าๆ ที่นี่อากาศดี  ทั้งครูและเด็กๆ เดินมาโรงเรียนตั้งแต่เช้าบนถนนที่แฉะและไม่เอื้อต่อการเดินทาง   ” รอยยิ้มแบบนี้สิที่ครูบ้านนอกต้องการ “ ความตื่นเต้นที่เห็นได้จากรอยยิ้มและแววตาที่ไร้เดียงสา   การเตรียมพร้อมกับการเรียนการสอน บรรยากาศสนุกสนาน […]

Screen-Shot-2557-09-09-at-11.12.22-AM-e1431313337179.png

วันแม่ แม่มอญ ย้อนความ ทรงจำ

8 สิงหาคม 2557 ขณะที่ผมมองไปที่ นาฬิกาสีขาวที่แขวนอยู่ริมพนังห้อง เข็มนาฬิกาได้เดินอย่างสม่ำเสมอตามปกติ หน้าที่ของมัน แต่ทว่าวันนี้ผม     กลับรู้สึกว่าเข็มนาฬิกาทั้ง 3 นั้น มันดูขี้เกียจเสียเหลือเกิน… 16.30 เวลาเลิกงานของผมก็มาถึงผมรีบเก็บข้าวของแล้วควบมอเตอร์ไซค์คู่ใจกลับมาที่ห้อง จัดแจงเก็บเสื้อผ้า สัมภาระใส่กระเป๋าเดินทางสีเขียวใบเก่าที่เดินทางร่วมกันมาช้านาน หลังจากที่ผมได้จัดกระเป๋า อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ผมรีบออกเดินทางจากห้องของผมนั้น ตรงไปยังสถานีรถไฟฟ้า BTS แบริ่ง นั่งรถไฟฟ้าไปยังปลายทาง “หมอชิต” เพื่อให้ทันขึ้นรถเวลา 19.40 น. แต่ทว่า การเดินทางแสนยาวนานในครั้งนี้ บวกกับสภาพของรถไฟฟ้าเองที่ติดๆดับๆ ทำให้ผมมาถึงสถานีหมอชิตก็ปาเข้าไป 19.30 แล้ว และแน่นอน ผมไปไม่ทัน ผมตกรถต้องนั่งรอที่ขนส่งหมอชิต จนกระทั่งพนักงานหารถรอบใหม่ จนกระทั่งผมสามารถเดินทางต่อไปได้ตอน 20.40 น.   9 สิงหาคม 2557 9.00 รถทัวร์ของผมมาถึง บขส. เชียงราย ผมไดรู้จักกับพี่วัช ผู้ที่เดินทางมาถึง บขส. ช้าพอๆกัน เรานั่งคุยกันสักพัก เพื่อนๆที่เหลือ […]

DSC07900.jpg

แบดบอยหัวใจอาสา

ครูบ้านนอกรุ่นพิเศษ BAD BOY ขึ้นดอยมาเป็นครูบ้านนอก 3-5 มกราคม 2550 เริ่มต้น พ.ศ.ใหม่กับการทำบุญแบบใหม่ ด้วยการมาเป็นครูบ้านนอกรุ่นพิเศษ กับกลุ่มที่เรียกตัวเองว่า Bad Boy จะ Bad Boy สมชื่อหรือไม่ต้องติดตามเรื่องราวของพวกเขา Bad Boy ประกอบด้วยครูที่มีชื่อว่า พุฒ – ต้า – เรย์ ใช่แล้วครูคนใหม่ของเด็ก ๆ คือ ดารา คือ พิธีกรจากรายการ พุฒ-ต้า-เรย์ นั่นเอง บททดสอบแรกของการเป็นครูและเป็นอาสาสมัครได้เริ่มขึ้นแล้วจากกิจกรรมต่าง ๆ ๆไม่ว่าจะเป็การเรียนรู้โครงการต่าง ๆ การลงแรงช่วยกันห่อของขวัญ เขียนป้ายประชาสัมพันธ์งานวันเด็ก และงานต่าง ๆ อีกมากมาย เพื่อ เตรียมสำหรับงานวันเด็กที่จะถึงในไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว ทำเอาคุณครูของเราหมดแรงกันไปตามๆกัน เพราะของขวัญที่ต้องช่วยกันห่อก็ร่วม 2000 ชิ้น กว่า จะทำงานกันเสร็จก็ปาเข้าไปเย็นมากแล้วซึ่งมันก็เป็นเวลาอันควรที่คุณครูของ เราจะได้พักผ่อนเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางในวันพรุ่งนี้ตอนเช้าเพื่อที่จะไป เป็นครูบนดอยที่หมู่บ้านแห่งทะเลหมอก บ้านยะฟู   เช้าวันใหม่ […]

a03.jpg

ลุยเดี่ยว สู่ดอย

การมาเป็นครูบ้านนอกครั้งนี้ อาจไม่เหมือนการลาพักร้อนทั่วๆไป แต่เราได้เรียนรู้ชีวิตในอีกรูปแบบนึง ได้สัมผัสชีวิตที่ไร้สัญญาณโทรศัพท์ ไร้ไฟฟ้า ไร้อินเตอร์เน็ต แต่ทุกคนก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้แบบเรียบง่าย มีความสุขที่มาจากภายในจิตใจ เป็นความสุขที่เกิดจากการให้ ซึ่งไม่อาจหาซื้อได้ด้วยเงินทอง

IMG_0665.jpg

…ปรากฏการณ์บ้านลีผ่า…

" ครู " คำ นี้ยังคงติดหูและ ยังคงอยู่ในความทรงจำของครูบ้านนอก รุ่น 82 หลายคน ณ หมู่บ้านลีผ่าที่ครู กับ เด็ก ๆภาพความประทับใจ ยังคงมิลืมเลือน คุณครูผู้ใจดีทุกท่านแม้ จะอยู่ห่างไกลกันหลายร้อยกิโลเมตรอยู่สังคมที่สุขสบายเพียบพร้อมใน ทุกสิ่ง แต่ก็ยังคงนึกถึงเด็กๆที่อยู่ห่างไกลในชนบทแห่งนี้ แม้จะเป็นวันหยุดทำงานแต่ครูก็ยังมาในที่จริงแล้วน่าจะพักผ่อนให้สุขสบายตาม ประสาคนเมืองแต่สุขใดเล่าจะเท่าสุขใจ สิ่งของที่มากมายที่ขนติดตัวกันมา

88728.jpg

ไออุ่นรักนักเดินทาง

เป็นทริปที่ตื่นเต้นมาก ตั้งแต่ก่อนไปประมาณ1 สัปดาห์ เพราะในชีวิตไม่เคยสัมผัสชาวเขาและคิดมาตลอดว่าชาวเขาจะใส่ชุดเด็กดอย(และกินแครอท) เหอะ เหอะ แต่สิ่งที่ได้ไปสัมผัส คือ ความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย บ้านทำด้วยไม้ไผ่หรือไม้ท่อนมุงหลังคาใบจาก และทุกคนไม่ได้ใส่ชุดชาวเขาแต่ใส่ชุดแบบชาวเรา

3895_n.jpg

มหกรรมวันเด็กปี#2557

ถ้าเราผู้หลักผู้ใหญ่ เปิดหัวใจที่จะสัมผัสกับพวกเขา เราจะเห็นความสดใส เราจะเห็นสีรุ้งในตัวเด็ก อันที่สอง ถ้าพูดถึงสีรุ้งก็คือความสวยงาม งานปีนี้เราอยากให้ผู้ใหญ่แล้วก็เด็กๆ ตระหนักว่าการรวมกันของสีเจ็ดสี มันทำให้เกิดความสวยงาม มันเป็นความสวยงามบนความแตกต่างและหลากหลาย ทุกสีดำรงความเป็นสีของตัวเองและเมื่อมารวมกันอย่างไม่เสียอัตลักษณ์มันจะ เกิดความสวยงาม ก็อยากให้สังคม แล้วก็ผู้ใหญ่ทุกคน เห็นถึงความสวยงามเห็นถึงความสดใสเหล่านี้ในตัวเด็กๆในโลกใบนี้

152.jpg

ครูอาสา…คุณค่าที่คุณคู่ควร

น้องฟ้าใส "คุณครูคะฉะหวัดดีค่ะ" ฉันชื่อไฉ ..พูดไม่ชัดเยยย อิอิ น้องน่ารักมาก สำหรับบางบ้านที่ประสบปัญหาน้ำไม่ไหล ไม่ต้องเป็นกังวลค่ะ เราอยู่กับธรรมชาติ ไม่มีคำว่า ขาด.. แน่นอน หลายคนติดใจการอาบน้ำในลำห้วยไปซะแล้ว จากุสชี่ธรรมชาติเลยนะเนี่ย

20111219161254b5.jpg

ครั้งหนึ่งที่ได้เป็น…ครูบนดอย…

การช่วยเหลือแบ่งปัน เปรียบเสมือนจุดเริ่มต้นเล็กๆ ที่ทำให้คนจำนวนหนึ่งได้มีจุดหมายปลายทางอยู่ที่เดียวกัน มีความตั้งใจอย่างเดียวกันคือเพื่อที่จะช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

20130924090810b7.jpg

การเดินทางเพื่อ….รอยยิ้ม

ในชีวิตของคนเราแต่ละคนย่อมมีความแตกต่างในการดำเนินชีวิตเพราะคนทุกคนต่างต้องทำทุกอย่างเพื่อให้เราได้รับความสุขแต่ความสุขของคนในสังคมใหญ่ย่อมเป็นความสุขที่ต้องแลกด้วยความเหน็ดเหนื่อย ความวุ่นวายและการแข่งขันเพื่อให้เราได้เป็นผู้ที่ได้รับความสุขตามที่ชีวิตเราต้องการแต่หากเรามองอีกมุมหนึ่งของสังคมที่เราไม่เคยได้สัมผัสซึ่งเป็นสังคมที่อาศัยอยู่แบบพึ่งพาธรรมชาติและมีความสุขโดยที่ไม่ต้องแข่งขันไม่จำเป็นต้องต่อสู้เพื่อแสวงหาความสุขในค่านิยมแต่เป็นเพียงความสุขที่เกิดจากความรักความผูกพันของกันและกันในหมู่บ้าน

DSCN8153.jpg

มื่อความฝันกลายเป็นจริง ณ. ดอยปู่หมื่น

เมื่อตอนเด็กๆเล็กๆยังไม่ค่อยรู้อะไร คนเรามักจะกล้าที่จะฝันและคิดว่ามันจะเป็นจริงเมื่อตอนเราเป็นผู้ใหญ่ แต่ส่วนมากมันจะดูเป็นไปไม่ได้ ก็เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่เนี่ยเหละ ทำไมกันน่ะ!!

IMG_50471-e1431313593281.jpg

ล่องนาวาไปตามธาราสาละวิน

หลายครั้งในชีวิตเหลือเกิน ที่สับสนว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น มันแค่ความบังเอิญ หรือ โชคชะตา ที่นำพาให้ชีวิตได้พบกับสิ่งมหัศจรรย์ ในช่วงเวลาที่ประจวบเหมาะกันพอดิบพอดี