จุดหมายปลายทางไม่สำคัญเท่า “ระหว่างทาง“

 

---

 สิ่งเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ ความสุขเล็กๆ น้อยๆ จากครูบ้านนอก

สู่เด็กๆ ที่รอคอยการหยิบยื่นความสุขมาให้

ยิ้มแรกที่เจอกับการเข็นรถที่ติดหล่มก่อนถึงโรงเรียน

การเดินทางที่มีความมุ่งมั่นของครูบ้านนอกที่ต่างอาชีพ

ต่างถิ่นเพื่อมอบความสุขให้เด็กๆ

ณ หมู่บ้านแม่นาวาง อ.แม่อาย จ.เชียงใหม่  

จากชีวิตที่สะดวกสบายของเมืองกรุงสู่ชนบทของครูบ้านนอก

ดินแดนแห่งความสุขของคนในหมู่บ้าน

ที่รอคอยการเข้าไปให้ความช่วยเหลือของทุกคน 

โรงเรียนบนเนินสูงๆ บ้านแม่นาวาง รอยยิ้มจากเด็กที่เห็นครูบ้านนอกเดินทางมา

เพื่อหวังการให้และมอบสิ่งดีๆ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน 

 การเดินทางไปเป็นครูอาสาครั้งแรกของอิ๋วกับท๊อป

เป็นความตื่นเต้นแบบบรรยายไม่ถูกกันเลยทีเดียว

 

วันแรกของการเริ่มต้น

วันแรกของการเดินทางบนเส้นทางแห่งการให้ มุ่งหวังเพื่อเห็นความสุขของเด็กๆ  

 การพบเจอกันครั้งแรกของครูบ้านนอกคงจะเป็นสิ่งใหม่ๆ ที่ดี

เมื่อการเดินทางสู่หมู่บ้าน เส้นทางที่แสนจะลำบากต่อการเดิน

จากเมืองกรุงสู่ดอยของเหล่าอาสาสมัครครูบ้านนอก  

ครูได้นำดินสอ ยางลบ สมุดและสื่อการเรียนรู้มากมายเพื่อมอบให้เด็กๆ  

เพื่อเป็นการเริ่มต้นเส้นทางแห่งการศึกษาของพวกเขา 

 

---

วันที่สอง…เตรียมตัวสอน

 

 

กลิ่นหอมๆ ยามเช้าที่พี่สาวและแม่เจ้าของบ้านทำกับข้าวให้กิน

ท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ   

บรรยากาศเช้าๆ ที่นี่อากาศดี  ทั้งครูและเด็กๆ

เดินมาโรงเรียนตั้งแต่เช้าบนถนนที่แฉะและไม่เอื้อต่อการเดินทาง

 

” รอยยิ้มแบบนี้สิที่ครูบ้านนอกต้องการ “

ความตื่นเต้นที่เห็นได้จากรอยยิ้มและแววตาที่ไร้เดียงสา 

 การเตรียมพร้อมกับการเรียนการสอน บรรยากาศสนุกสนาน ร่าเริง

ของเด็กทำให้ครูบ้านนอกมีกำลังใจเพิ่มขึ้น ^^

อาหารกลางวัน “แกงเขียวหวานไก่” กับข้าวสวยที่เตรียมมาจากบ้าน 

 การร่วมมือร่วมใจกันนั้น ทำให้มื้อเที่ยงนี้อร่อยสุดๆ

 

         วันที่สาม… เตรียมตัวลุย 

เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อต้องเตรียมตัวไปสร้างห้องน้ำให้เด็กๆ

ที่รอคอยว่าจะมีห้องน้ำไว้ใช้ที่โรงเรียน

ความร่วมมือ ร่วมใจของครูบ้านนอก อาสาสมัครและสวนป่าบ้านหลวง

ที่ให้การสนับสนุนแต่ที่ขาดไม่ได้คือ ชาวบ้านที่ใจดีนั่นเอง

 

สิ่งๆ นี้ทำให้ความร่วมมือร่วมใจนั้นเกิดความสำเร็จลุล่วงไปได้

ถึงแม้ว่าห้องน้ำจะสร้างไม่เสร็จตามเป้าหมายก็ตาม

เนื่องจากสภาพฝนที่ตกและอุปกรณ์ที่ไม่เพียงพอ

แต่ชาวบ้านชาวลาหู่ก็สัญญาว่าจะช่วยกันทำห้องน้ำให้เสร็จ

ซึ่งถือว่าเป็นอีกกำลังใจที่จะสามารถช่วยเด็กๆ

ให้มีห้องน้ำใช้ในโรงเรียนได้

 

 

---

วันที่สี่…เตรียมตัวเดินทาง

 

เมื่อเด็กคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า

“วันนี้คุณครูจะกลับ แล้วจะไม่ได้มาเที่ยวที่บ้านฉันอีกแล้วใช่ไหม” 

ฟังแล้วเป็นคำถามที่ตอบยากทุกคนว่ามั๊ย  T T

 

 

ระยะเวลาแค่สั้นๆ กลับทำให้เกิดความผูกพันธ์กันมากมายขนาดนี้เลยหรือ ?

เมื่ออิ๋วและครูทรายกำลังเก็บกระเป๋าเพื่อเดินทางกลับ

ย้อนไปเมื่อวันแรกที่เข้ามาอยู่บ้านหลังนี้

สิ่งที่เรามอบให้….กลับได้รับการตอบแทนจากผู้รับเช่นกัน

 

พ่อ แม่ พี่สาว น้องสาว และหลานๆ

จากบ้านที่ได้พักได้ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี

นี่ไม่ใช่แค่คนแปลกหน้าสำหรับเขาแล้วล่ะ

เพราะเขาคิดว่าเราก็คือ ”  คนในครอบครัว “

มุ่งหน้าสู่วัดท่าตอนและน้ำพุร้อนฝาง

ขอบคุณ ทุกๆ มิตรภาพ และความหวังดีของทุกคน

หวังว่ากิจกรรมครั้งนี้สามารถช่วยให้ต้นกล้าเล็กที่กำลังเจริญเติบโตไปเป็นไม้ใหญ่

สามารถเรียนรู้และยืนต้นได้อย่างสวยงาม

สัญญาว่า ” จะไม่ลืมกัน ”  ^^

#__________________________________________#

# ครูบ้านนอก

….ไซอิ๋ว….