มิตรภาพ ครูบ้านนอกสัญจรลาว ณ ผาอุดม

ความแปลกใหม่จากสิ่งที่คุ้นเคยกับการใช้ชีวิตประจำวันที่แตกต่างกับความรู้สึกของการได้มาอยู่ที่ประเทศลาว แม้ว่าทั้งสองประเทศจะเป็นประเทศเพื่อนบ้านที่ใกล้เคียงกันหากแต่ยังคงมีความแตกต่าง ทั้งทางด้านภาษา วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี วิถีชีวิตหรือแม้กระทั่งถนนหนทางที่มีความแตกต่างกับประเทศไทยอย่างสิ้นเชิง

                จุดเริ่มต้นของการเผชิญกับสิ่งที่แปลกใหม่คือการได้ค้นพบความแตกต่างระหว่างวิถีชีวิตของเราและวิถีชีวิตของคนประเทศลาว แขวงผาอุดมเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราได้รู้จัก   เรียน รู้ประสบการณ์ใหม่ๆและการปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เรา ต้องอาศัยอยู่เพราะเป็นสิ่งหนึ่งที่สะท้อนให้เราเห็นถึงความสำคัญของการอยู่ ร่วมกันกับกลุ่มคนที่มีความแตกต่างทั้งด้านภาษา วัฒนธรรมและความเป็นอยู่ ความ รู้สึกที่ทุกคนต้องอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวใหญ่แม้ภายในความรู้สึกจะมีเส้น บางๆที่ทำให้เรารับรู้ถึงความแตกต่างหากแต่สิ่งนี้ก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ทำ ให้เราได้เรียนรู้ที่จะรับวัฒนธรรมใหม่ๆให้ก้าวเข้ามาและพร้อมที่จะถ่ายทอด และแบ่งปันความรู้สึกดีๆต่อกัน   การ เดินทางที่แสนยาวไกลกับการได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆและได้พบเจอกับเด็กนักเรียน ที่เป็นเด็กชนเผ่าต่างๆที่ต้องอาศัยอยู่ในหอพักของโรงเรียนเพื่อต้องการลด ค่าใช้จ่ายให้มีเงินเพียงพอในการศึกษาในแต่ละปีการศึกษา วิถี ชีวิตของเด็กนักเรียนยังคงเป็นวิถีของวัฒนธรรมดั้งเดิมในแต่ละวันนักเรียน ทุกคนต้องทำอาหารเพื่อรับประทานเองอีกทั้งวัตถุดิบที่ต้องใช้ในการประกอบ อาหารก็ต้องทำการปลูกเป็นผักสวนครัวเพื่อลดค่าใช้จ่าย หากวันไหนที่ข้าวสารหมดพวกเขาจะต้องเดินทางกลับบ้านไปเอาข้าวกลับมาเพื่อเป็นอาหารในมื้อต่อไป แต่ระยะทางในการเดินทางกลับบ้านในแต่ละครั้งต้องใช้เวลานานแต่ละคนต้องใช้ระยะเวลา 1-2วันสำหรับการเดินทาง บางคนที่บ้านมีฐานะยากจนจำเป็นต้องเดินเท้ากลับบ้านเพื่อกลับไปแบกกระสอบข้าวสารกลับมายังโรงเรียน ถึง แม้ว่าระยะทางในการเดินทางกลับบ้านจะไกลสักเท่าใดหากแต่พวกเขาทุกคนต่าง ต้องอดทนเพื่อต้องการให้ได้รับโอกาสทางการศึกษาต้องเข้มแข็งเพื่อตามหาความ ฝันแม้อุปกรณ์การเรียนจะยังคงมีไม่เพียงพอต่อความต้องการของคุณครูและนัก เรียนแต่พวกเขาก็สามารถใช้ประโยชน์ได้อย่างคุ้มค่ากับคอมพิวเตอร์ของ โรงเรียนที่มีอยู่จำนวน 1 เครื่องต่อเด็กจำนวน 800 คน ซึ่ง หากมองถึงความเป็นจริงในปัจจุบันการที่สื่อการเรียนการสอนมีไม่เพียงพอต่อ ความต้องการของนักเรียนเป็นปัญหาสำคัญที่ควรได้รับหารแก่ไข หาก แต่โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนที่ค่อนข้างยากจนและอยู่ไกลจากเมืองหลวงมาก ถึงทำให้นักเรียนทุกคนต่างต้องไขว่คว้าหาความรู้จากการอ่านหนังสือและจากการ เรียนการสอนของคุณครูซึ่งในปัจจุบันมีบุคลากรครูจำนวน 40 คน แต่ ทางโรงเรียนยังขาดบุคลากรที่เป็นคุณครูสอนภาอังกฤษจึงทำให้ในนักเรียนที่ได้ รับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่1เป็น ต้นไปสำหรับในส่วนของห้องเรียนทางโรงเรียนมีการจัดทำห้องเรียนขึ้นจากงบ ประมาณของรัฐบาลแต่ยังไม่เพียงพอต่อความจำเป็นที่จะสร้างให้แข็งแรงทนทานต่อ การใช้งานในระยะยาวซึ่งในทุกครั้งที่มีพายุห้องเรียนที่ได้สร้างขึ้นจะโดน พายุพัดจนพังทำให้เด็กนักเรียนขาดแคลนห้องเรียนและอุปกรณ์ในการเรียนด้วย สภาพแวดล้อมทั้งปัจจัยภายในและภายนอกทำให้โรงเรียนแห่งนี้เป็นที่รองรับนัก เรียนที่ต้องการจะศึกษาเล่าเรียน ถึงแม้จะไม่ได้เป็นโรงเรียนที่ดีที่สุด แต่โรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนหนึ่งที่ทำให้พวกเขาได้รับโอกาสทางการคศึกษา

                การศึกษาเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เด็กนักเรียนเหล่านี้สามารถดำรงอยู่ในสังคมและมีสิทธิเท่าเทียมกับคนอื่นๆในสังคม หากแต่ทุกวันนี้โอกาสทางการศึกษาที่พวกเขาได้รับนั้นเป็นเพียงโอกาสจากจุดเล็กที่ไม่อจาทำให้พวกเขาได้ถึงฝั่งฝัน แต่หากแม้หนทางที่พวกเขาต้องก้าวจะเต็มไปด้วยอุปสรรคต่างๆที่ต้องเผชิญแต่พวกเขาก็กล้าที่จะฝ่าฟันและอดทนที่จะต้องเผชิญ    สิ่ง นี้เป็นสิ่งที่ทำเราครูบ้านนอกทุกคนรับรู้ว่าสักวันหนึ่งพวกเขาเหล่านี้จะ เป็นกำลังสำคัญในการขับเคลื่อนเพื่อสร้างความเข้มแข็งและมั่นคงของชุมชนและ ประเทศของเขาเพียงแค่วันนี้โอกาสที่พวกเราได้รับมันเป็นเพียงจุดเล็กๆแต่พวก เขาสามารถใช้ประโยชน์จากจุดเล็กๆได้อย่างคุ้มค่าและและมีประสิทธิภาพ

 

                ประโยคๆหนึ่งที่ทำให้ครูบ้านนอกทุกคนต้องใจหายกับคำตอบที่ได้ยินจากเด็กนักเรียนคนหนึ่งที่ถามถึงจำนวนเงินที่นำไปโรงเรียน คำตอบที่ได้ยินมาจากแววตาเศร้าๆ และน้ำเสียงที่พูดออกมาทำให้เรารับรู้ได้ถึงความจริงที่เด็กคนหนึ่งต้องเผชิญเพราะคำตอบที่ได้คือ “พ่อ แม่ของฉันไม่มีเงินให้ฉันไปโรงเรียน เวลาเห็นเพื่อนกินขนมฉันก็อยากกินแต่ถึงอยากกินยังไงก็ไม่ได้กิน”  ตอบ นี้ยังคงดังอยู่ในใจของครูบ้านนอกเสมอเพราะเมื่อเราได้รับรู้ถึงสิ่งนี้ทำ ให้เรารู้ว่าชีวิตของเราทุกคนต่างต้องมีความแตกต่างกันและเด็กคนนี้ก็เป็น อีกคนหนึ่งที่ได้รับรู้และต้องอยู่กับความจริงที่ไม่มีใครอยากพบเจอ

                การ เริ่มกิจกรรมครูบ้านนอกเป็นสิ่งหนึ่งที่นักเรียนทุกคนต่างตื่นเต้น และ ดีใจเพราะนี้เป็นครั้งนี้แรกของการจัดกิจกรรมที่โรงเรียนแห่งนี้และนี่ก็ เป็นครั้งแรกของครูบ้านนอกทุกคนที่ได้มาจัดกิจกรรมที่ประเทศลาวซึ่งทุกคน ต่างมีความตั้งใจที่เต็มไปด้วยจิตอาสาเพื่อหวังอยากให้เด็กนักเรียนทุกคนได้ รับความรู้และประโยชน์จากการเข้าร่วมกิจกรรม การจัดกิจกรรมจะจัดแบ่งเป็นฐานความรู้ต่างๆของแต่ละหมวดวิชาซึ่งเด็กนักเรียนทุกจัดแบ่งกลุ่มออกทั้งหมด 4 กลุ่มในการเข้าร่วมกิจกรรมของ    แต่ ละฐานจะมีกิกรรมที่ทำให้เด็กนักเรียนต้องใช้ความรู้ความสามารถ เด็กนักเรียนทุกคนต่างมีความพยายามที่ไขว่คว้าหาความรู้และพยายามแสดง ศักยภาพของทุกคนให้เราได้รับรู้ การจัดกิจกรรมในครั้งเป็นส่วนที่ทำให้ครูบ้านนอกและเด็กนักเรียนได้มีการแลกเปลี่ยนทั้งทางด้านความคิด   ความรู้ ประสบการณ์ และความฝันซึ่งนับว่าเป็นสิ่งที่สามารถทำให้พวกเขาได้เรียนรู้ถึงความเป็น จริงในสังคมมากขึ้นในส่วนของกิจกรรมๆหนึ่งที่ทำให้เด็กๆได้เรียนรู้สิทธิของ การอยู่ร่วมในสังคมเป็นรูปแบบของกิจกรรมการให้ความรู้ในเรื่องการค้ามนุษย์ ที่ทำให้เด็กได้เรียนรู้ถึงความจริงจากประสบการณ์ ทำให้พวกเขาได้เรียนรู้เท่าทันกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในสังคม ทั้ง นี้การได้จัดกิจกรรมร่วมกันนั้นยังมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ครูบ้านนอกได้รับรู้ ถึงความฝันที่เด็กทุกคนต่างมีความฝันเป็นของตนเองเป็นความฝันที่แตกต่างกัน หากแต่มีเป้าหมายเดียวกันคือพวกเขาต้องการพัฒนาชุมชนและประเทศของเขาให้มี ความเจริญก้าวหน้า อยากเป็นคุณครูเพื่อสร้างพลเมืองของประเทศให้มีศักยภาพ อยากเป็นตำรวจ ทหารเพื่อรักษาความยุติกรรมให้คงอยู่ในสังคม อยากเป็นทนายความเพื่อต้องการให้คนทุกคนมีสิทธิเท่าเทียบกัน ทุก สิ่งนี้ล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้เรารับรู้ได้ว่าทุกคนต่างต้องพยายามเพื่อก้าวไป ยังจุดหมายที่ต้องการแม้ทุกวันนี้พวกเขามีเพียงความหวังเล็กๆในการศึกษาแต่ มีอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ครูบ้านนอกทุกคนรับรู้ได้คือความพยายาม ความตั้งใจและความมุ่งมานะของเด็กๆทุกคนเพื่อก้าวไปสู่ฝันของพวกเขา

                การเดินทางที่แสนยาวไกลกับการเข้าร่วมโครงการครูบ้านนอกเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้รู้ว่าการมอบความรัก รอยยิ้ม ความ รู้สิ่งดีๆต่อกันเป็นสิ่งที่ทำให้เราได้รับรู้ถึงความสุขอีกทั้งยังได้เรียน รู้ถึงความผูกพันจากการเรียนรู้อะไรใหม่ๆและทำให้เราได้กลายเป็นส่วนหนึ่ง ที่ได้มอบโอกาสทางการศึกษาหาความรู้ที่แตกต่างจากกรอบความรู้ในห้องเรียน   เกิด การแลกเปลี่ยนประสบการณ์และทำให้เราได้เรียนรู้อีกว่าในสังคมไม่ว่าจะแห่งหน ใดยังคงมีเด็กที่ยังรอคอยโอกาสทางการศึกษาเพื่อหวังให้เป็นแสงเทียนส่องแสง ให้พวกเขาได้ก้าวเดินไปสู่จุดหมายปลายทางที่พวกเขาต้องการ

                การเดินทางในระยะเวลาที่ผ่านมาทำให้ครูบ้านนอกทุกคนได้รับประสบการณ์ที่สวยงาม ได้เรียนรู้ถึงความแตกต่างของสองวัฒนธรรม สองภาษา กับการใช้ชีวิตในวิถีแบบใหม่ที่ไม่คุ้นเคยทำให้เรารับรู้ถึงการปรับตัว การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น หากแต่การเปลี่ยนแปลงและความแตกต่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่ทำให้เราได้เรียนรู้ถึงประสบการณ์ที่มีค่า เป็นความทรงจำที่ทำให้เราได้เรียนรู้ถึงคำว่ามิตรแท้ที่มาพร้อมกับความรักและผูกพัน

คำว่า “ครูบ้านนอก” เมื่อฟังแล้วหลายๆคนอาจคิดว่าเป็นแค่คำธรรมดาคำหนึ่งที่ไม่ได้มีความหมายอะไร หากแต่คำๆนี้เป็นคำที่มีคุณค่าทางจิตใจของครูบ้านนอกและนักเรียนทุกคน ถึง แม้การได้เป็นครูบ้านนอกจะเป็นเพียงแค่เวลาสั้นๆที่เราได้ทำหน้าที่ให้ความ รู้แก่นักเรียนหากแต่คุณค่าที่รับรู้ได้นั้นเป็นคุณค่าทางจิตใจที่ทำให้ครู บ้านนอกทุกคนมีรอยยิ้ม และความสุขเพราะครูบ้านได้ทั้งผู้สร้างและผู้ให้ วันนี้เมื่อเราได้เป็นครูที่เป็นผู้สร้างเราตั้งใจสร้างความฝันเพื่อให้เด็กได้รับความหวัง เราเป็นผู้ให้เพื่อมอบสิ่งดีๆให้เด็กได้รับรู้ถึงความสุขและรอยยิ้มที่เรามอบให้ ทั้งนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราทำเป็นสิ่งที่มาจากจิตใจที่ใครหลายๆคนไม่สามารถรับรู้ได้ถึงคุณค่า แต่ครูบ้านนอกสัญจรลาวทุกคนสามารถรับรู้ได้จากการสัมผัสด้วยใจถึงใจจากความรักและความผูกพันที่เราได้รับ แม้วิถีที่แตกต่างแต่คนสองชาติสามารถเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างความสุขเพื่อเป็นกำแพงที่แข็งแรงให้เราได้ก้าวเดินต่อไป แม้ความสุขที่เกิดขึ้นจะเป็นเพียงแค่มือสองมือแต่เป็นสองมือของคนหลายๆคนที่พร้อมจะแบ่งปันเพื่อมอบสิ่งดีๆซึ่งกันและกัน

                ในชีวิตของคนทุกคนมีความทรงจำที่แตกต่างกัน หากแต่วันนี้ฉันเชื่อว่าครูบ้านนอกสัญจรลาวมีความทรงจำเช่นเดียวกันคือการได้มอบความสุข ความรักและรอยยิ้มการได้ทำความดีถึงแม้ว่าสิ่งเหล่านี้เราจะไม่สามารถมองเห็นได้แต่เราสามารถรับรู้ได้ด้วยใจ ใจที่เป็นใจดวงเดียวกัน ใจของคนจิตอาสาที่พร้อมจะสละทุกอย่างเพื่อให้คนอื่นได้มีความสุขและรอยยิ้ม แม้ค่าตอบแทนที่ได้อาจเป็นเพียงแค่คำขอบคุณแต่นั้นมันคือสิ่งหนึ่งที่ทำให้หัวใจของคนอาสาทุกคนฟองโตได้อย่างมีความสุข