ร่วมเปิดโลกกว้างทางการเรียนรู้….
จากเด็กดอยบนภูสูง สู่ท้องทะเลสีคราม
ฉันเข้าไปทำกิจกรรมในโรงเรียนทีไร คงหนีไม่ได้ที่จะต้องร้องเพลง “ โอ้ทะเลแสนงาม ”
…ความหมายเนื้อเพลงมันก็ช่างเหมือนชื่อเพลงเสียจริง ๆ ใครหนอช่างร้องเพลงนี้ เข้าท่าดีแฮะ…บรรยายเห็นภาพเลย ไม่ว่าจะอยู่ที่ราบสูง อยู่ทะเล หรืออยู่บนดอยก็ร้องเพลงนี้ได้ เนื้อหาไม่ยากไม่ง่ายใส่ท่าเต้นได้สนุกมากเมื่อถึงยามเล่นสันทนาการ
วันนี้ก็เช่นกันเราสร้างจินตนาการให้เด็ก ๆ ด้วยเสียงและเนื้อหาของเพลง
“โอ้ทะเลแสนงาม ฟ้าสีครามสดใส มองเห็นเรือใบ แล่นอยู่ในทะเล
หาดทรายงามเห็นปู ดูซิดูหมู่ปลา กุ้งหอยนานา อยู่ในท้องทะเล”
“คุณครูค่ะ…ทะเลที่ฉันวาดเหมือนกับ ทะเลจริงๆ ไหมค่ะ”…เจอเข้าแล้วไง…คำถามเด็ด
แม้คุณครูจะตอบอย่างไรก็ตาม…แต่…คำตอบที่ดีที่สุด คือ การที่เด็ก ๆ ได้ไปสัมผัสและได้เห็นด้วยตาของตัวเอง
แล้วเราจะทำอย่างไร จะสร้างประสบการณ์ที่ดีให้เด็กได้อย่างไร ถ้าเขายังเห็นทะเลแค่ในภาพและในจินตนาการ…นี่ไง ช่องว่างในการเรียนรู้ระหว่างเด็กมีโอกาส-ด้อยโอกาส”…..
“แว๊บ…วาบ…แว๊บ…วาบ”…..เมื่อเป็นเช่นนั้นมันเสมือนเป็นการ จุดประกายให้คณะครูโรงเรียนบ้านป่าก๊อ อ. แม่อาย จ. เชียงใหม่ ร่วมกันริเริ่มโครงการเพื่อพาเด็กนักเรียนไปทัศนศึกษาขึ้น
การเดินทางครั้งนี้…มันจะเป็นประตูที่เปิดสู่โลกกว้าง สร้างประสบการณ์ให้พวกเขา เด็ก ๆ นักเรียนชนเผ่า ผู้ซึ่งขาดแคลนยากจนแร้นแค้นเสียเป็นส่วนใหญ่
การเดินทางครั้งนี้…อาจเป็นการเดินทางไกลที่สุดในชีวิตพวกเขาก็ได้…ก็แหม… ระยะทางร่วม 800 กว่ากิโล กว่าจะถึงทะเล มันไกลจริง ๆ…เดินดอยสักกี่ลูกกว่าจะถึง 800 กิโล
โอ จ๊อร์จ…มีคำถามที่เด็กบางคนตั้งขึ้นเพื่อถามครูผู้สอน…ครูจะตอบได้ อย่างไรในเมื่อครู (บางท่าน) ก็ยังไม่เคยเห็นทะเลเลยในชีวิตนี้
“ครูครับ ครูจะพาพวกผมไปเที่ยวทะเลจริงหรือครับ ครูไม่หลอกพวกผมเล่นนะครับ”…“จริงหรือครับ จริงหรือค่ะครู”…และอีกหลากหลายคำถาม หากครูตอบได้แต่เพียงว่า
“ครูจะพาพวกเธอไปทุกคน…แต่…รอให้มีงบประมาณก่อน”…
ก็แล้วเมื่อไร…จะเป็นเมื่อไร…จึงจะมีคำตอบ… เมื่อไร…เมื่อไร…เมื่อไร…เมื่อไร………………………
หลากหลายคำถามหลากหลายความคิดของเด็ก ๆ ที่หลั่งไหล…ไม่มีการปิดกั้น…ครูตอบได้บ้างไม่ได้บ้าง…ตามประสาครูดีแห่งบ้านนอกคอกดอย
วันนี้..วันที่ทางโรงเรียนป่าก๊อ อ. แม่อาย จ. เชียงใหม่ โรงเรียนนานาชาติ… นานาชาติจริง ๆ นะ…เพราะ…มากไปด้วยนักเรียนจากนานาชนเผ่า…ทั้งอาข่า ปกากญอ ลาหู่ ไทยใหญ่ ยังไม่เหมารวมถึงนักเรียนที่เป็นเชื้อชาติพม่าพลัดถิ่นด้วยนะเนี้ย ได้เข้ามาปรึกษาหารือเพื่อขอความช่วยเหลือจากโครงการครูบ้านนอก มูลนิธิกระจกเงา จังหวัดเชียงราย ให้ออกแรงเกื้อกูลเป็นสื่อกลางประชาสัมพันธ์ ให้ผู้ใหญ่ใจดี จากทุกพื้นที่ของประเทศได้รับรู้ และได้ช่วยสานฝันของพวกเขา…ร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการสานฝันครูและเด็ก ๆ ให้เป็นจริง
โรงเรียนบ้านป่าก๊อ อ. แม่อาย จ. เชียงใหม่ จะพาเด็ก ๆ มัธยมศึกษาตอนต้น จำนวน 50 คน และคณะครูอีกจำนวนหนึ่ง ใช้ระยะเวลา 2 คืน 3 วัน ไปเรียนรู้ยังสถานที่ต่าง ๆ เช่น
- ทะเลสาบบางแสน
- สวนสัตว์เปิดเขาเขียว
- พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำชลบุรี
- ฐานทัพเรือสัตว์หีบ
- วัดญาณสังวราราม เยี่ยมชมวิหารเซียน
- ชมศูนย์อนุรักษ์เต่าทะเล
