เรื่องเล่าครูบ้านนอกตอนที่ 7 “หวาน เย็น”

๗.“หวาน เย็น”

หิมะบนหุบเขา

ใครจะเชื่อว่าบนเขาลูกนี้จะมีหิมะด้วย ใครจะเชื่อว่าฉันจะมีความสุขกับเจ้าหิมะที่นี่เสียมากๆ

ก่อนขึ้นเขามาฉันคิดว่า น้ำหนักฉันคงจะลดแน่ๆ จากที่ผอมอยู่แล้ว คงจะผอมเข้าไปอีก ก่อนขึ้นมา คงคิดว่าในหมู่บ้านคงไม่มีร้านค้า หรืออะไรเลย และนั่นก็เป็นจุดที่ทำให้ฉันต้องรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้ง เมื่อฉันบังเอิญเดินผ่านร้านค้า อะไรนะ! ร้านค้า ร้านขายของนะเหรอ  

ที่นี่มีร้านขายขนมด้วย ดูเหมือนไม่ใช่แค่ฉันคนเดียวละที่ดีใจ 555 ดูเหมือนว่าพวกพี่ๆทุกคนจะดีใจ กับการมีร้านขายขนมอยู่บนเขา ฉันทึ่งกับร้านร้านนี้มาก ขนมสมัยที่ฉันยังอายุไม่กี่ขวบที่ฉันไม่ค่อยจะเห็น มานานหลายปีแล้ว ฉันกลับมาเจอมันอีกครั้งที่บนเขา และที่น่าแปลกอีกคือ มีขนมแปลกๆที่ฉันไม่เคยเห็นที่ ไหนมาก่อนเยอะแยะเต็มไปหมด

ใครจะเชื่อว่าจะมีร้านค้าอยู่บนนี้  แอ่ะ! แล้วตรงนั้นคนมุงอะไรกัน เกือบจะติดกับรั้วบ้านฉันเลย  ฉันและพี่ในค่ายลองเดินไปสำรวจ โหว!! มีร้านขายก๋วยเตี๋ยวด้วยแหละ อีกอย่างนะติดๆกันมันแจ่มมาก  มันคือร้านน้ำแข็งใส นี่มันหิมะแห่งขุนเขาชัดๆ ฉันดีใจมากที่สุดเลย ที่มีของเย็นๆขาย  

ไม่รอช้าฉันรีบเดินไปสั่งน้ำแข็งใสฉบับชาวเขา ฉันคุยกับน้าคนขายไม่รู้เรื่องหรอก ใช้ภาษามือเอา น้าคนขายดูเหมือนจะเขินนิดหน่อย บดน้ำแข็งไปยิ้มไป ตอนจ่ายเงินฉันชี้ที่น้ำแข็งใส แล้วยืนแบงก์ให้ดู ประมาณถามน้าว่า นี่ราคาเท่าไหร่ น้าคนขายดูแล้วก็เข้าใจ ชูนิ้วบอกว่า ห้าบาท เป็นน้ำแข็งใสที่ถูก ที่สุดในโลกเท่าที่ฉันเคยกินมา

มันรู้สึกดีมากเลยสำหรับฉันหิมะบนหุบเขาเย็นๆที่เข้าไปละลายในปากฉัน ฉันเป็นคนที่ติดการกิน ของเย็นๆเป็นนิสัยเลยหละ แต่ถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไร ก็แค่รู้สึกหงุดหงิดหน่อยๆในวันที่ไม่ได้กิน และตั้งแต่วันนี้จนจบค่ายฉันก็มารอรับหิมะจากร้านใกล้บ้านฉันทุกเที่ยงเลย

อ๋อ !! พึ่งจะนึกขึ้นได้ว่า มีวันหนึ่งที่พวกเราชาวค่ายพักเที่ยงร่วมกัน เพื่อกินขนมจีนน้ำเงี้ยวที่ทางทีมงานทำมาเลี้ยงชาวบ้านชาวค่าย ทุกคนต่างหามุมนั่งกันอย่างตามใจชอบ ใครอยากนั่งตรงไหนกับใครก็ ตามอัธยาศัย  ขอพูดนิดหนึ่งว่าฉันพึ่งจะเคยกินขนมจีนน้ำเงี้ยวเป็นครั้งแรก มันอร่อยมากเลย และฉันชอบ มาก จะว่าไปเผ็ดหรือเปล่าก็ไม่นะ จะไม่เผ็ดก็ไม่ใช่ แต่รสชาตินี่แปลกๆแบบอร่อย

กริ๊ง ! กริ๊ง ! กริ๊ง ! เสียงที่ดังไม่ใช่เสียงโทรศัพท์นะ แต่เป็นเสียงดังของกระดิ่ง เอ้…. ว่าแต่เสียงนี่ดัง มาจากไหนกันนะ และก็มีรถไอศกรีมผ่านมา ที่นี่ช่างมีอะไรให้น่าตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลาจริงๆ ฉันนั่งอึ้งไปอยู่พักหนึ่งแล้วนั่งหัวเราะอยู่คนเดี่ยว แบบในใจกำลังคิดว่า นี่ฝันหรือว่าอะไรกันนะ  

พอหันไปที่รถอีกที ก็ไม่เห็นรถไอศกรีมและคนขายแล้ว มันเป็นเพราะพวกพี่ๆชาวค่ายนี่แหละยืนล้อมรอบรถขายไอศกรีมจนคนขายมิดกันไปเลย 555 ผิดคาดใช่ไหมละ น่าจะเป็นเด็กๆมากกว่านะที่จะไปยืนอยู่ตรง นั้น ฉันเลยหันไปถามนะโจว่า

ฉัน: “นะโจกินไอศกรีมไหม”

นะโจพยักหน้า แล้วยิ้ม ฉันเลยหยิบเงินในกระเป๋าให้นะโจไปซื้อไอศกรีมกิน ดูเหมือนทุกๆคนจะมีความสุขกับรถไอศกรีมที่มาในวันนี้เป็นอย่างมาก เหมือนกับทุกคนได้ย้อนกลับไปในวัยเด็กอีกครั้ง ที่เวลาเห็นรถไอศกรีมผ่านมาแล้วต้องตื่นเต้นดีใจ

 “เพราะ อากาศ”

ความลับของ “บุษบา”

อากาศตอนเช้ามันช่างหนาวเข้ากระดูก วันนี้ฉันตื่นเร็วมาก อากาศก็หนาวมากกว่าทุกๆวัน ฉันเป็น  คนที่ตื่นนอนแล้วจะต้องอาบน้ำทันที เลยลุกจากที่นอนพับผ้าห่ม แล้วหยิบอุปกรณ์อาบน้ำก้าวขาออกจาก  ประตูบ้านไป

อยู่ในบ้านฉันว่าอากาศมันเย็นแล้วนะ พอเดินออกนอกบ้านปุ๊บ เหมือนจะแข็งไปทั้งตัว วันนี้ฉัน  ทะเลาะกับประตูห้องน้ำอยู่นานกว่าจะได้อาบน้ำก็ผ่อนคลายความหนาวลงบ้าง   

แต่อย่างที่ฉันบอกว่าน้ำที่นี่ต่อตรงมาจากลำธาร น้ำก็เลยเย็นมาก ฉันเลยต้องจำใจอาบ ระหว่าง  อาบน้ำก็แอบๆคิดๆอยู่เหมือนกันว่า ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่นี่ ตอนเช้าฉันยังไม่เคยเจอชาวบ้านตรงที่ห้องน้ำเลย   หรือจะเป็นเพราะฉันตื่นเร็วไป แอะ! หรือว่าฉันอาจจะมาช้า ก็คิดกันไปต่างๆนาๆ

ฉันอาบน้ำเสร็จรีบเดินขึ้นบ้าน วันนี้เจอนะโจนั่งอยู่หน้าบันไดบ้าน  

ฉัน : “นะโจตื่นเร็วจังเลย”  

นะโจ : ยิ้ม  “ครูไปไหนมา”

ฉัน : “ครูไปอาบน้ำมา แล้วนะโจทำไมไม่ไปอาบน้ำ”

นะโจหัวเราะเล็กน้อยแล้วก็  รีบวิ่งเข้าไปในบ้าน ฉันคิดในใจสงสัยจะรีบไปอาบน้ำ พอเดินเข้าบ้านไปนะโจนั่งคุยอยู่กับพี่สาว  

ฉัน: “อ่าวนะโจครูนึกว่าฉันจะลงไปอาบน้ำ”

พี่สาว: “555 พี่มีอะไรจะบอกด้วยแหละ พึ่งจะถามนะโจมาเมื่อกี้เลย”

ฉัน: ทำหน้างงๆ “อะไรเหรอคะ”

พี่สาว: “นะโจไม่อาบน้ำตอนเช้า

ฉัน: “ฮะ!! อะไรนะคะ”  ฉันหันไปหัวเราะใส่นะโจ “นะโจทำไมไม่อาบน้ำตอนเช้า”

นะโจ: “มันเย็น”

ฉัน: “ไม่กลัวเหม็นเหรอนะโจ” ฉันพูดหยอกๆ

นะโจยิ้มแบบเขินๆ บอกว่าคนที่นี่ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยอาบน้ำตอนเช้าเพราะอากาศมันเย็น เรื่องนี้นับว่าเป็นที่ฮือฮาให้กับฉันและพี่สาวเลยทีเดียว และสามารถตอบข้อสงสัยให้กับฉันได้ด้วยว่าทำไม ฉันไปห้องน้ำตอนเช้าๆถึงไม่ค่อยเจอใครเลย และแล้วฉันก็ได้รู้ความลับบางอย่างของคนที่นี่ รวมไปถึงความลับของเด็กหญิงบุษบา..

…ติดตามตอนต่อไป…

Leave a Reply

scroll to top