สิ่งเล็กๆ แต่ยิ่งใหญ่ ความสุขเล็กๆ น้อยๆ จากครูบ้านนอก
สู่เด็กๆ ที่รอคอยการหยิบยื่นความสุขมาให้
ยิ้มแรกที่เจอกับการเข็นรถที่ติดหล่มก่อนถึงโรงเรียน
การเดินทางที่มีความมุ่งมั่นของครูบ้านนอกที่ต่างอาชีพ
ต่างถิ่นเพื่อมอบความสุขให้เด็กๆ
ณ หมู่บ้านแม่นาวาง อ.แม่อาย จ.เชียงใหม่
จากชีวิตที่สะดวกสบายของเมืองกรุงสู่ชนบทของครูบ้านนอก
ดินแดนแห่งความสุขของคนในหมู่บ้าน
ที่รอคอยการเข้าไปให้ความช่วยเหลือของทุกคน
โรงเรียนบนเนินสูงๆ บ้านแม่นาวาง รอยยิ้มจากเด็กที่เห็นครูบ้านนอกเดินทางมา
เพื่อหวังการให้และมอบสิ่งดีๆ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน
การเดินทางไปเป็นครูอาสาครั้งแรกของอิ๋วกับท๊อป
เป็นความตื่นเต้นแบบบรรยายไม่ถูกกันเลยทีเดียว
วันแรกของการเริ่มต้น
วันแรกของการเดินทางบนเส้นทางแห่งการให้ มุ่งหวังเพื่อเห็นความสุขของเด็กๆ
การพบเจอกันครั้งแรกของครูบ้านนอกคงจะเป็นสิ่งใหม่ๆ ที่ดี
เมื่อการเดินทางสู่หมู่บ้าน เส้นทางที่แสนจะลำบากต่อการเดิน
จากเมืองกรุงสู่ดอยของเหล่าอาสาสมัครครูบ้านนอก
ครูได้นำดินสอ ยางลบ สมุดและสื่อการเรียนรู้มากมายเพื่อมอบให้เด็กๆ
เพื่อเป็นการเริ่มต้นเส้นทางแห่งการศึกษาของพวกเขา
วันที่สอง…เตรียมตัวสอน
กลิ่นหอมๆ ยามเช้าที่พี่สาวและแม่เจ้าของบ้านทำกับข้าวให้กิน
ท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ
บรรยากาศเช้าๆ ที่นี่อากาศดี ทั้งครูและเด็กๆ
เดินมาโรงเรียนตั้งแต่เช้าบนถนนที่แฉะและไม่เอื้อต่อการเดินทาง
” รอยยิ้มแบบนี้สิที่ครูบ้านนอกต้องการ “
ความตื่นเต้นที่เห็นได้จากรอยยิ้มและแววตาที่ไร้เดียงสา
การเตรียมพร้อมกับการเรียนการสอน บรรยากาศสนุกสนาน ร่าเริง
ของเด็กทำให้ครูบ้านนอกมีกำลังใจเพิ่มขึ้น ^^
อาหารกลางวัน “แกงเขียวหวานไก่” กับข้าวสวยที่เตรียมมาจากบ้าน
การร่วมมือร่วมใจกันนั้น ทำให้มื้อเที่ยงนี้อร่อยสุดๆ
วันที่สาม… เตรียมตัวลุย
เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อต้องเตรียมตัวไปสร้างห้องน้ำให้เด็กๆ
ที่รอคอยว่าจะมีห้องน้ำไว้ใช้ที่โรงเรียน
ความร่วมมือ ร่วมใจของครูบ้านนอก อาสาสมัครและสวนป่าบ้านหลวง
ที่ให้การสนับสนุนแต่ที่ขาดไม่ได้คือ ชาวบ้านที่ใจดีนั่นเอง
สิ่งๆ นี้ทำให้ความร่วมมือร่วมใจนั้นเกิดความสำเร็จลุล่วงไปได้
ถึงแม้ว่าห้องน้ำจะสร้างไม่เสร็จตามเป้าหมายก็ตาม
เนื่องจากสภาพฝนที่ตกและอุปกรณ์ที่ไม่เพียงพอ
แต่ชาวบ้านชาวลาหู่ก็สัญญาว่าจะช่วยกันทำห้องน้ำให้เสร็จ
ซึ่งถือว่าเป็นอีกกำลังใจที่จะสามารถช่วยเด็กๆ
ให้มีห้องน้ำใช้ในโรงเรียนได้
วันที่สี่…เตรียมตัวเดินทาง
เมื่อเด็กคนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า
“วันนี้คุณครูจะกลับ แล้วจะไม่ได้มาเที่ยวที่บ้านฉันอีกแล้วใช่ไหม”
ฟังแล้วเป็นคำถามที่ตอบยากทุกคนว่ามั๊ย T T