kbn_ครูอาสาสอน.jpg

ครูใจอาสา ครูอาสา

ตอนเด็กเคยคิดมาตลอดเลยว่า “โตขึ้นอยากเป็นครู” คงจะเป็นเพราะอะไรไม่ได้เลยถ้าหากไม่มีใจรักที่อยากเป็นครูจริงๆ แต่เอาเข้าจริงก็อย่างที่ใครหลายๆคนบอก อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน

156.jpg

หัวใจบอกว่า…ถึงเวลาเดินทาง

วันที่ฝนกำลังหลั่งหยดน้ำอย่างบ้าระห่ำจนอึ่งอ่างและเขียดยังไม่กล้าส่งเสียงแข่ง ผมซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม กดเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ไปๆมาๆ พลางฮั่มเพลง สองหมื่น ของแสตมป์เบาๆในลำคอ “อยู่ที่เราจะใช้เวลาที่มี อยู่บนโลกนี้กันยังไง เพื่อให้กับตัวเองคนเดียวทุกวัน หรือจะแบ่งปันให้คนอื่นบ้างไหม เพื่อเราจะไม่ต้องมาเสียดาย เวลาที่ต้องจากไป” ร้องมาถึงท่อนนี้ สายตาต้องหยุดชะงักอยู่กับหน้าFacebook ที่มีการเปิดรับสมัครครูอาสาในโครงการครูบ้านนอกรุ่น 156 มันตรงกับช่วงหยุดยาวสงกานต์พอดีนี่ ไม่ถึงนาทีผมตัดสินใจ กดโทรศัพท์โทรหา”ครูจะเด็จ” ยังไม่ทันที่ปลายสายจะกล่าวทักทาย ฮัลโหล พี่ ค่าย 156 ผมไปด้วยนะ ปลายสายพูดมาสั้นๆแค่ ครับ แล้ววันรุ่งขึ้นผมก็มานั่งกับครูจะเด็จที่ร้านข้าวมันไก่ที่ บขส.ใหม่เชียงราย ในร้านข้าวมันไก่ มีหลายคนที่แต่งตัวมาเหมือนไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาเป็น”ครูดอย” เรากล่าวคำทักทาย สวัสดี ทั้งรู้จักและกำลังจะรู้จักระหว่างรอคณะครูที่กำลังเดินทางมาจากกรุงเทพ เมืองที่ขอบตึกอยู่ใกล้กว่าขอบฟ้า และคงเป็นเมืองที่มีคนเหงามากกว่าเสาไฟฟ้านั้น เดินทางมาถึง บทสนทนาทักทาย แนะนำตัวก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ไม่ถึงสิบนาทีก็กลายเป็นเพื่อนกัน เมื่อทุกอย่างพร้อม ทั้งหมดเดินทางมาถึงและยังไม่ถึง รถสองแถวสีฟ้าเข้มก็เคลื่อนตัวมาจอดที่หน้า บขส. ก่อนที่สี่ล้อจะค่อยๆเคลื่อนพาเราออกไปยังจุดหมาย ณ กระจกเงา ผมจำไม่ได้ว่าเคยมาที่นี่กี่ครั้ง แต่จำได้ว่า ทุกครั้งที่มา เหมือนเวลาจะหยุดนิ่งอยู่กับที่ เมื่อรถเคลื่อนผ่านจนสุดทางคอนกรีต มีพี่คนหนึ่งพูดว่า “ยินดีต้อนรับสู่กระจกเงาครับ” คำพูดนี้ ฟังดูอบอุ่นชะมัด เหมือนการได้กลับมาอยู่บ้านอีกหลังที่ห่างหายไปนาน […]

krubannok.jpg

ครูบ้านนอกสัญจร ครั้งที่ 3 อาสามาเกาะช้าง

บันทึกครูบ้านนอกสัญจร ครั้งที่ 3 อาสามาเกาะช้าง… 16 – 20 กรกฎาคม 2551   เลิกงานปุ๊บ ออกจากที่ทำงานปั๊บ รถติดปุ๊บ แจ้งครูวุ้นปั๊บ เจอกันสายใต้เลยดีกว่า ไม่งั้น!!ตกรถทั้งคู่ แล้วสายฝนกับฝูงรถก็ไปคราคร่ำจอแจกันเต็มท้องถนน จะทันไหมเนี่ย?? แต่มีคนบอกว่า ถ้าหากเราจะไปทำความดี ยังไงก็ต้องทัน ทันใดนั้น… ครูวุ้นกระโดดจับแทกซี่ ครูตีฟเกาะมอเตอไซค์รับจ้าง มุ่งสู่จุดหมายเดียวกันแต่คนละเส้นทางและวิธีการ ในที่สุด VIP 24 ที่นั่งของ บขส.99 ก็ได้มีครูบ้านนอกติดสอยห้อยตามดังที่นัดไว้ รุ่งเช้า ณ บขส.ระนอง ครูตีฟกะครูวุ้นสอดส่องสายตาหาผู้คนที่ลงจากรถโดยสารและพกพาถุงนอน นั่นไง ครูชายกะครูโส ต้องเข้าไปทักทายทั้งที่ไม่รู้จักแล้วก็พบกับครูป้อมและครูบ่าวในเวลาต่อมา ครูวุ้นอดทนรอไม่ไหวก็เลยโทรไปตามครูจะเด็ดที่กำลังหลับใหล หลังจากนั้นครูจะเด็ดกับครูแพทที่ได้เดินทางมาก่อนตั้งแต่เมื่อวานก็ตามมาสมทบ คณะ ซ.โซ่อาสาตามมาทั้งครูต่อ ครูจักร ครูเปิ้ล 1 ครูเปิ้ล 2 ครูหญิง ครูพล ครูลีแล้วก็ยังมีครูจู ปิดท้ายรายการด้วยคณะ RS Promotion นำขบวนโดยครูตุ๊ก ครูยุ้ย […]

kbn4-e1551338541261.jpg

เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” ตอนจบ

เมื่อแสงสีราตรีกาลได้เดินทางมาถึงแก่เราเหล่าครูบ้านนอก หลังจากที่เราไปปลูกต้นตองสาด กล้วยป่ากันในป่าต้นน้ำของชุมชน คืนนี้ครูบ้านนอกได้พบปะล้อมวงพูดคุยกับทางลูกบ้าน

kbn3-e1517372839985.jpg

เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” 4

เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” โรงเรียน “บ้านป่าเมี่ยงแม่พริก” จ.เชียงราย (ตอนที่ 4) #ครูบ้านนอก192 “ก่อนไฟฟ้าจะมาถึง” เสียงไก่ขันต้อนรับรุ่งอรุณของวันใหม่ล่องลอยมาจากที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ข้าพเจ้าตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่ดังเช่นทุก ๆ วัน หลังจากที่จัดการกับกิจวัตรประจำวันของตนเองเรียบร้อยแล้ว ค่อย ๆ เดินเข้าไปในครัวของแม่ยอดแก้วซึ่งกำลังนึ่งข้าวอยู่ วันนี้มีเรื่องราวพิเศษที่จะเกิดขึ้นแก่เราคือ งานทำบุญที่วัดของหมู่บ้าน ดังนั้นนอกจากข้าพเจ้าจะร่วมทำอาหารสำหรับมื้อเช้าแล้วยังตั้งใจจะทำอาหารเพื่อเอาไปใส่บาตรทำบุญที่วัดด้วย ในวันนี้ครูบ้านนอกจะนัดเจอกันที่ “วัดปางต้นผึ้ง” ช่วงสาย ๆ เพื่อไปร่วมงานบุญด้วยกันกับชาวบ้าน และช่วงบ่ายเราจะไปปลูกต้นตองสาด ต้นกล้วยป่าที่ป่าต้นน้ำของที่นี่ เช้านี้ข้าพเจ้าเลยได้ออกมาเดินสำรวจในหมู่บ้านอีกครั้งกับเด็กชายคมสัน ณ ชั่วโมงยามเช้านั้นอากาศเย็น ๆ สบาย ๆ แสงแดดค่อย ๆ เพิ่มระดับความอบอุ่นขึ้นที่ละนิด ๆ ระหว่างเดินไปในหมู่บ้าน ข้าพเจ้าพบเจอใครระหว่างทางหรือจากในบ้านที่มองเห็นกันก็ทักทายกันไปตามประสา บางบ้านก็เชื้อเชิญให้ข้าพเจ้าเข้าไปในบ้าน บ้างกำลังปัดกวาดบ้านเรือน บ้างนั่งมัดจัดใบเมี่ยง บ้างทำกับข้าวกับปลา บ้างนั่งคุยนั่งเล่น บ้างเอาอาหารให้กับสัตว์เลี้ยง บ้างเตรียมงานไปร่วมบุญที่วัด บ้างหาปลาที่ลำห้วย บ้างเก็บใบเมี่ยงจากต้น เป็นต้น…ข้าพเจ้าเดินไปเรื่อย ๆ จนถึงบ้านหลังสุดท้ายของหมู่บ้านใกล้กันนั้นมีลำธารน้ำใสขวางกั้นแนวป่าไว้เป็นจุดบ่งบอกการสิ้นสุดของบ้านกับป่า ข้าพเจ้านั่งลงบนก้อนหินใหญ่ในลำธารนั้นและรับเอาความรู้สึกนึกคิดของป่า น้ำ เสียงของธรรมชาติ สายน้ำค่อย […]

kbn2-e1517372109334.jpg

เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” 3

ป่าสวยเด่น เห็นแมกไม้... เมี่ยงใบติดตามต้นคนเสาะหา... ดีแสนดีมีคุณธรรมน้อมนำใจ...คนร่มเย็น” , บางส่วนของเพลงประจำโรงเรียน

kbn1-e1517371050802.jpg

เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” 2

เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” โรงเรียน “บ้านป่าเมี่ยงแม่พริก” จ.เชียงราย (ตอนที่ 2) #ครูบ้านนอก192 “ก่อนไฟฟ้าจะมาถึง” Ground Control to Major Tom Ground Control to Major Tom…Can you hear me, Major Tom? …And I think my spaceship knows which way to go ,Space Oddity-David Bowie …หลังจากนั้นครูบ้านนอกแต่ละกลุ่มถูกเลือกให้ไปพักกับบ้านนักเรียน ข้าพเจ้าได้ไปพักกับบ้านของเด็กชายคมสัน เด็กชายผู้มีความฝันจะเป็นพระหลังจากจบชั้นประถม 6 …พร้อมกับครูบ้านนอกท่านอื่น ๆ อีกสี่ท่าน (ครูเอ็ม ครูเข้ม ครูเกม ครูพิชญ์) เหล่านักเรียนทั้งหลายต่าง ๆ เตรียมตัวเดินทางกลับบ้านกลับช่องของตนเอง โดยแยกเข้าแถวตามหมู่บ้าน ใครอยู่หมู่บ้านไหนก็เข้าแถวตามหมู่บ้านนั้นเพื่อจะได้มีเพื่อนกลับด้วยกัน นักเรียนบางคนก็มีผู้ปกครองขับมอเตอร์ไซค์มารอรับด้วยตนเอง เราต่างแยกย้ายและค่อย […]

kbn-e1517367027300.jpg

เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก”

ณ วันนั้นบทเพลง “Because” ค่อย ๆ ล่องลอยหมุนวนเข้ามาสู่ข้าพเจ้า และนั่นทำให้ข้าพเจ้าได้เปลี่ยนห้องสี่เหลี่ยมทำงานประจำวันไปทำงานเป็นครูอาสาในโรงเรียนที่มีเด็กชั้นประถมฯ

a2.jpg

จากเพื่อมาพบ

บทที่ 4 ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่มีวันเลิกรา “Goodbyes are not forever. Goodbyes are not the end. They simply mean I’ll miss you. Until we meet again!”   เมื่อวันสุดท้ายมาถึง ก็ถึงเวลาของการบอกลา ความรู้สึกตื้นตันของหัวใจครูบ้านนอกทุกดวงค่อยๆ เอ่อล้น บวกกับความรู้สึกใจหายที่เวลาที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันดูเหมือนจะเดินเร็ว จนคิดว่าถ้าเรามีพลังวิเศษได้ซักอย่าง อยากจะมีพลังวิเศษหยุดเวลาแห่งความประทับใจเอาไว้ที่ตรงนี้ ดอกไม้ดอกเล็กๆ หลายๆดอก ถูกส่งมอบให้ครูบ้านนอกทุกคน ดอกไม้ที่มาจากความตั้งใจของเด็กน้อยทุกคนที่อยู่ตรงหน้า และซึ่งวินาทีนั้นเอง น้ำตาของทั้งครูและเด็กก็เร่ิมไหลรินออกมาช้าๆ พรั่งพรูออกมาเหมือนกับสายน้ำ  ครูบ้านนอกค่อยๆปลอบและให้กำลังใจเด็กๆ ไปเรื่อยๆ ทีล่ะคน ทีล่ะคน ความอบอุ่นจากการโอบกอดของครูที่มอบให้เด็กน้อยเหล่านัน คงฝังตรึงตราตรึงใจแก่ครูผู้ไม่เคยคิดว่ามาเพียงแต่ตั้งใจจะให้ แต่กลับได้รับความผูกพันเหล่านี้ย้อนกลับไปแบบไม่ทันตั้งตัว นอกจากกอดของครูที่ให้กับเด็กๆแล้ว ครูบ้านนอกยังมอบอ้อมกอดอันอบอุ่นให้แก่กันและกัน เป็นของขวัญและกำลังใจที่มีค่ามากกว่าวัตถุหรือสิ่งของใดๆ  ในช่วงเวลาที่เราได้บอกลาเด็ก เราไม่อาจสัญญากับเด็กๆ เหล่านี้ได้เลยว่าจะกลับมาหาพวกเค้าอีกเมื่อไหร่ เราทำได้เพียงแค่บอกกับเค้าว่า เมื่อมีโอกาสเราอยากจะกลับมาพบหน้ากันอีกซักครั้ง  แต่ถึงแม้ว่าเราจะให้สัญญากับเด็กๆว่าจะกลับมาไม่ได้ แต่เราสัญญาได้อย่างแน่นอนว่า เราจะยังคงคิดถึงพวกเค้า คิดถึงเวลา รอยยิ้ม ความประทับใจ และสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นที่นี่ […]

k1.jpg

วันแห่งการเรียนรู้

“การเรียนรู้เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดของมนุษย์ เพราะสมองของมนุษย์เป็นโครงสร้างที่วิจิตรที่สุดในจักรวาล สามารถเรียนรู้ให้บรรลุอะไรก็ได้”

l4.jpg

บทเรียนของการเป็นครู

บทที่ 2  บทเรียนของการเป็นครู ผู้ที่เป็นทั้งผู้ให้แล้วก็ได้รับในเวลาเดียวกัน “Everyone is a teacher……Everything is a lesson”   เริ่มต้นวันที่สอง วันแห่งการเป็นครู ครูบ้านนอกแต่ล่ะคนเริ่มถามตัวเองละว่า จะสอนอะไรเด็กๆดี บางคนเตรียมสื่อการสอนมาเป็นอย่างดี บางคนมีแค่ใจกับแรงกายที่พร้อมเต็มที่กับทุกกิจกรรมการสอน แต่ความยากมีมาท้าทายเราอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเป็นความแตกต่างในเรื่องของภาษาของเด็กๆ ความแตกต่างในพัฒนาการของเด็กๆ แต่ละชั้น ตั้งแต่อนุบาลจนถึงป.6 ซึ่งครูบ้านนอกได้รับโจทย์หินที่ว่าแต่ละกลุ่มจะต้องเวียนฐานการสอนให้ครบทุกระดับชั้น …. omg…แล้วแบบนี้ครูบ้านนอกกว่าหกสิบชีวิตจะรังสรรกิจกรรมการเรียนการสอนออกมายังไงละทีนี้ ถามว่าไม่ได้เป็นครูแล้วสอนได้หรือ?….. ดูผิวเผินแล้วตอบเลยว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยที่จะรับมือและจัดการเรียนการสอนให้กับเด็กๆ ตั้งแต่ชั้นอนุบาล จนถึงป. 6 ในเวลาเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น แต่พอเราได้รู้จักกับเด็กๆทีล่ะชั้น เรากลับสัมผัสได้ถึงความตั้งใจของเด็กๆบ้านผาแดงหลวงทุกคน ที่ทำตัวเสมือนแก้วเปล่า เสมือนผ้าขาว รอให้ครูบ้านนอกมาเติมน้ำลงไปในแก้ว มาระบายสีผ้าขาวให้เปลี่ยนเป็นผืนผ้าที่มีสีสันสดใส ถ้าถามถึงเรื่องวิชาการแบบเต็มรูปแบบขนาดนั้น คงไม่ใช่ซะทีเดียว กิจกรรมของครูบ้านนอกที่เหมือนน้ำที่เติมในแก้วหรือเหมือนสีที่ระบายบนผ้าขาว จะเป็นกิจกรรมในเชิงบูรณาการเป็นส่วนใหญ่ ที่ให้ความรู้แบบสอดแทรกเนื้อหาไปกับกิจกรรมนันทการ      หลังจากทำการแบ่งกลุ่ม เตรียมกิจกรรม เป็นที่เรียบร้อยจากนั้นการสอนของครูบ้านนอกก็เริ่มขึ้น …. เริ่มจากเด็กป.6 ดูเหมือนจะมีจำนวนน้อยที่สุดในบรรดาเด็กทั้งโรงเรียน เด็กกลุ่มนี้เป็นเด็กที่มีความกล้าแสดงออก มีความคิดและความรู้พื้นฐานติดตัวอยู่แล้ว สิ่งที่ครูบ้านนอกอย่างเราทำคือกระตุ้นให้ความกล้าแสดงออก […]

4.jpg

4 วันที่ฉันเรียนรู้…

บทที่ 1 นิยามและความหมายของการเดินทาง “เพียงการเดินทางเพียงหนึ่งสัปดาห์ หนึ่งเดือน หนึ่งปี มันมีความหมาย ทำให้เติบโตเรียนรู้เข้าใจได้มากกว่า” Cr. การเดินทาง …. ชาติ สุชาติ มีหลายคำถามที่หลายคนอาจสงสัย – ไปเที่ยวอีกแล้วหรอ? – ไปแล้วสอนอะไร เวลาแค่ 4 วัน จะสอนอะไรได้? – ไปแล้วต้องทำอะไรบ้าง? – ไม่ได้เป็นครูแล้วสอนได้หรอ? – ไปแล้วลำบากมั้ย มีสัญญาณอินเตอร์เน็ตรึเปล่า มีไฟฟ้าใช้มั้ย หนาวมากมั้ย มีเครื่องทำน้ำอุ่นรึเปล่า? มาร่วมหาคำตอบร่วมกับเราได้กับการเป็น “ครูบ้านนอก” วันแรกของการเดินทาง…การเริ่มต้นของมิตรภาพครั้งใหม่ หนุ่มสาวแปลกหน้าเกือบหกสิบชีวิต เดินทางมาเจอกันโดยนัดหมาย ซึ่งต่างก็มาจากทุกภูมิภาคของประเทศไทย แต่มาด้วยหัวใจที่มุ่งมั่นเหมือนกันคือ การมาเป็น….ครู  “บางคน” มาคนเดียว “บางคน” มาเป็นคู่ “บางคน” มากับเพื่อน “บางคน” มาเป็นหมู่คณะ “บางคน” เคยมาแล้ว และติดใจจนต้องชักชวนพี่ น้อง เพื่อนของเค้าเหล่านั้นมาลองสัมผัสบรรยากาศที่น่าประทับใจที่กำลังจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ “ทุกคน” มาใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ….. สี่ […]