ครูใจอาสา ครูอาสา
ตอนเด็กเคยคิดมาตลอดเลยว่า “โตขึ้นอยากเป็นครู” คงจะเป็นเพราะอะไรไม่ได้เลยถ้าหากไม่มีใจรักที่อยากเป็นครูจริงๆ แต่เอาเข้าจริงก็อย่างที่ใครหลายๆคนบอก อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน
บทความ
หัวใจบอกว่า…ถึงเวลาเดินทาง
วันที่ฝนกำลังหลั่งหยดน้ำอย่างบ้าระห่ำจนอึ่งอ่างและเขียดยังไม่กล้าส่งเสียงแข่ง ผมซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม กดเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์ไปๆมาๆ พลางฮั่มเพลง สองหมื่น ของแสตมป์เบาๆในลำคอ “อยู่ที่เราจะใช้เวลาที่มี อยู่บนโลกนี้กันยังไง เพื่อให้กับตัวเองคนเดียวทุกวัน หรือจะแบ่งปันให้คนอื่นบ้างไหม เพื่อเราจะไม่ต้องมาเสียดาย เวลาที่ต้องจากไป” ร้องมาถึงท่อนนี้ สายตาต้องหยุดชะงักอยู่กับหน้าFacebook ที่มีการเปิดรับสมัครครูอาสาในโครงการครูบ้านนอกรุ่น 156 มันตรงกับช่วงหยุดยาวสงกานต์พอดีนี่ ไม่ถึงนาทีผมตัดสินใจ กดโทรศัพท์โทรหา”ครูจะเด็จ” ยังไม่ทันที่ปลายสายจะกล่าวทักทาย ฮัลโหล พี่ ค่าย 156 ผมไปด้วยนะ ปลายสายพูดมาสั้นๆแค่ ครับ แล้ววันรุ่งขึ้นผมก็มานั่งกับครูจะเด็จที่ร้านข้าวมันไก่ที่ บขส.ใหม่เชียงราย ในร้านข้าวมันไก่ มีหลายคนที่แต่งตัวมาเหมือนไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามาเป็น”ครูดอย” เรากล่าวคำทักทาย สวัสดี ทั้งรู้จักและกำลังจะรู้จักระหว่างรอคณะครูที่กำลังเดินทางมาจากกรุงเทพ เมืองที่ขอบตึกอยู่ใกล้กว่าขอบฟ้า และคงเป็นเมืองที่มีคนเหงามากกว่าเสาไฟฟ้านั้น เดินทางมาถึง บทสนทนาทักทาย แนะนำตัวก็เริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น ไม่ถึงสิบนาทีก็กลายเป็นเพื่อนกัน เมื่อทุกอย่างพร้อม ทั้งหมดเดินทางมาถึงและยังไม่ถึง รถสองแถวสีฟ้าเข้มก็เคลื่อนตัวมาจอดที่หน้า บขส. ก่อนที่สี่ล้อจะค่อยๆเคลื่อนพาเราออกไปยังจุดหมาย ณ กระจกเงา ผมจำไม่ได้ว่าเคยมาที่นี่กี่ครั้ง แต่จำได้ว่า ทุกครั้งที่มา เหมือนเวลาจะหยุดนิ่งอยู่กับที่ เมื่อรถเคลื่อนผ่านจนสุดทางคอนกรีต มีพี่คนหนึ่งพูดว่า “ยินดีต้อนรับสู่กระจกเงาครับ” คำพูดนี้ ฟังดูอบอุ่นชะมัด เหมือนการได้กลับมาอยู่บ้านอีกหลังที่ห่างหายไปนาน […]
ครูบ้านนอกสัญจร ครั้งที่ 3 อาสามาเกาะช้าง
บันทึกครูบ้านนอกสัญจร ครั้งที่ 3 อาสามาเกาะช้าง… 16 – 20 กรกฎาคม 2551 เลิกงานปุ๊บ ออกจากที่ทำงานปั๊บ รถติดปุ๊บ แจ้งครูวุ้นปั๊บ เจอกันสายใต้เลยดีกว่า ไม่งั้น!!ตกรถทั้งคู่ แล้วสายฝนกับฝูงรถก็ไปคราคร่ำจอแจกันเต็มท้องถนน จะทันไหมเนี่ย?? แต่มีคนบอกว่า ถ้าหากเราจะไปทำความดี ยังไงก็ต้องทัน ทันใดนั้น… ครูวุ้นกระโดดจับแทกซี่ ครูตีฟเกาะมอเตอไซค์รับจ้าง มุ่งสู่จุดหมายเดียวกันแต่คนละเส้นทางและวิธีการ ในที่สุด VIP 24 ที่นั่งของ บขส.99 ก็ได้มีครูบ้านนอกติดสอยห้อยตามดังที่นัดไว้ รุ่งเช้า ณ บขส.ระนอง ครูตีฟกะครูวุ้นสอดส่องสายตาหาผู้คนที่ลงจากรถโดยสารและพกพาถุงนอน นั่นไง ครูชายกะครูโส ต้องเข้าไปทักทายทั้งที่ไม่รู้จักแล้วก็พบกับครูป้อมและครูบ่าวในเวลาต่อมา ครูวุ้นอดทนรอไม่ไหวก็เลยโทรไปตามครูจะเด็ดที่กำลังหลับใหล หลังจากนั้นครูจะเด็ดกับครูแพทที่ได้เดินทางมาก่อนตั้งแต่เมื่อวานก็ตามมาสมทบ คณะ ซ.โซ่อาสาตามมาทั้งครูต่อ ครูจักร ครูเปิ้ล 1 ครูเปิ้ล 2 ครูหญิง ครูพล ครูลีแล้วก็ยังมีครูจู ปิดท้ายรายการด้วยคณะ RS Promotion นำขบวนโดยครูตุ๊ก ครูยุ้ย […]
เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” ตอนจบ
เมื่อแสงสีราตรีกาลได้เดินทางมาถึงแก่เราเหล่าครูบ้านนอก หลังจากที่เราไปปลูกต้นตองสาด กล้วยป่ากันในป่าต้นน้ำของชุมชน คืนนี้ครูบ้านนอกได้พบปะล้อมวงพูดคุยกับทางลูกบ้าน
เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” 4
เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” โรงเรียน “บ้านป่าเมี่ยงแม่พริก” จ.เชียงราย (ตอนที่ 4) #ครูบ้านนอก192 “ก่อนไฟฟ้าจะมาถึง” เสียงไก่ขันต้อนรับรุ่งอรุณของวันใหม่ล่องลอยมาจากที่ไหนสักแห่งหนึ่ง ข้าพเจ้าตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่ดังเช่นทุก ๆ วัน หลังจากที่จัดการกับกิจวัตรประจำวันของตนเองเรียบร้อยแล้ว ค่อย ๆ เดินเข้าไปในครัวของแม่ยอดแก้วซึ่งกำลังนึ่งข้าวอยู่ วันนี้มีเรื่องราวพิเศษที่จะเกิดขึ้นแก่เราคือ งานทำบุญที่วัดของหมู่บ้าน ดังนั้นนอกจากข้าพเจ้าจะร่วมทำอาหารสำหรับมื้อเช้าแล้วยังตั้งใจจะทำอาหารเพื่อเอาไปใส่บาตรทำบุญที่วัดด้วย ในวันนี้ครูบ้านนอกจะนัดเจอกันที่ “วัดปางต้นผึ้ง” ช่วงสาย ๆ เพื่อไปร่วมงานบุญด้วยกันกับชาวบ้าน และช่วงบ่ายเราจะไปปลูกต้นตองสาด ต้นกล้วยป่าที่ป่าต้นน้ำของที่นี่ เช้านี้ข้าพเจ้าเลยได้ออกมาเดินสำรวจในหมู่บ้านอีกครั้งกับเด็กชายคมสัน ณ ชั่วโมงยามเช้านั้นอากาศเย็น ๆ สบาย ๆ แสงแดดค่อย ๆ เพิ่มระดับความอบอุ่นขึ้นที่ละนิด ๆ ระหว่างเดินไปในหมู่บ้าน ข้าพเจ้าพบเจอใครระหว่างทางหรือจากในบ้านที่มองเห็นกันก็ทักทายกันไปตามประสา บางบ้านก็เชื้อเชิญให้ข้าพเจ้าเข้าไปในบ้าน บ้างกำลังปัดกวาดบ้านเรือน บ้างนั่งมัดจัดใบเมี่ยง บ้างทำกับข้าวกับปลา บ้างนั่งคุยนั่งเล่น บ้างเอาอาหารให้กับสัตว์เลี้ยง บ้างเตรียมงานไปร่วมบุญที่วัด บ้างหาปลาที่ลำห้วย บ้างเก็บใบเมี่ยงจากต้น เป็นต้น…ข้าพเจ้าเดินไปเรื่อย ๆ จนถึงบ้านหลังสุดท้ายของหมู่บ้านใกล้กันนั้นมีลำธารน้ำใสขวางกั้นแนวป่าไว้เป็นจุดบ่งบอกการสิ้นสุดของบ้านกับป่า ข้าพเจ้านั่งลงบนก้อนหินใหญ่ในลำธารนั้นและรับเอาความรู้สึกนึกคิดของป่า น้ำ เสียงของธรรมชาติ สายน้ำค่อย […]
เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” 3
ป่าสวยเด่น เห็นแมกไม้... เมี่ยงใบติดตามต้นคนเสาะหา... ดีแสนดีมีคุณธรรมน้อมนำใจ...คนร่มเย็น” , บางส่วนของเพลงประจำโรงเรียน
เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก”
ณ วันนั้นบทเพลง “Because” ค่อย ๆ ล่องลอยหมุนวนเข้ามาสู่ข้าพเจ้า และนั่นทำให้ข้าพเจ้าได้เปลี่ยนห้องสี่เหลี่ยมทำงานประจำวันไปทำงานเป็นครูอาสาในโรงเรียนที่มีเด็กชั้นประถมฯ
จากเพื่อมาพบ
บทที่ 4 ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่มีวันเลิกรา “Goodbyes are not forever. Goodbyes are not the end. They simply mean I’ll miss you. Until we meet again!” เมื่อวันสุดท้ายมาถึง ก็ถึงเวลาของการบอกลา ความรู้สึกตื้นตันของหัวใจครูบ้านนอกทุกดวงค่อยๆ เอ่อล้น บวกกับความรู้สึกใจหายที่เวลาที่เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันดูเหมือนจะเดินเร็ว จนคิดว่าถ้าเรามีพลังวิเศษได้ซักอย่าง อยากจะมีพลังวิเศษหยุดเวลาแห่งความประทับใจเอาไว้ที่ตรงนี้ ดอกไม้ดอกเล็กๆ หลายๆดอก ถูกส่งมอบให้ครูบ้านนอกทุกคน ดอกไม้ที่มาจากความตั้งใจของเด็กน้อยทุกคนที่อยู่ตรงหน้า และซึ่งวินาทีนั้นเอง น้ำตาของทั้งครูและเด็กก็เร่ิมไหลรินออกมาช้าๆ พรั่งพรูออกมาเหมือนกับสายน้ำ ครูบ้านนอกค่อยๆปลอบและให้กำลังใจเด็กๆ ไปเรื่อยๆ ทีล่ะคน ทีล่ะคน ความอบอุ่นจากการโอบกอดของครูที่มอบให้เด็กน้อยเหล่านัน คงฝังตรึงตราตรึงใจแก่ครูผู้ไม่เคยคิดว่ามาเพียงแต่ตั้งใจจะให้ แต่กลับได้รับความผูกพันเหล่านี้ย้อนกลับไปแบบไม่ทันตั้งตัว นอกจากกอดของครูที่ให้กับเด็กๆแล้ว ครูบ้านนอกยังมอบอ้อมกอดอันอบอุ่นให้แก่กันและกัน เป็นของขวัญและกำลังใจที่มีค่ามากกว่าวัตถุหรือสิ่งของใดๆ ในช่วงเวลาที่เราได้บอกลาเด็ก เราไม่อาจสัญญากับเด็กๆ เหล่านี้ได้เลยว่าจะกลับมาหาพวกเค้าอีกเมื่อไหร่ เราทำได้เพียงแค่บอกกับเค้าว่า เมื่อมีโอกาสเราอยากจะกลับมาพบหน้ากันอีกซักครั้ง แต่ถึงแม้ว่าเราจะให้สัญญากับเด็กๆว่าจะกลับมาไม่ได้ แต่เราสัญญาได้อย่างแน่นอนว่า เราจะยังคงคิดถึงพวกเค้า คิดถึงเวลา รอยยิ้ม ความประทับใจ และสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นที่นี่ […]
วันแห่งการเรียนรู้
“การเรียนรู้เป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุดของมนุษย์ เพราะสมองของมนุษย์เป็นโครงสร้างที่วิจิตรที่สุดในจักรวาล สามารถเรียนรู้ให้บรรลุอะไรก็ได้”
บทเรียนของการเป็นครู
บทที่ 2 บทเรียนของการเป็นครู ผู้ที่เป็นทั้งผู้ให้แล้วก็ได้รับในเวลาเดียวกัน “Everyone is a teacher……Everything is a lesson” เริ่มต้นวันที่สอง วันแห่งการเป็นครู ครูบ้านนอกแต่ล่ะคนเริ่มถามตัวเองละว่า จะสอนอะไรเด็กๆดี บางคนเตรียมสื่อการสอนมาเป็นอย่างดี บางคนมีแค่ใจกับแรงกายที่พร้อมเต็มที่กับทุกกิจกรรมการสอน แต่ความยากมีมาท้าทายเราอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเป็นความแตกต่างในเรื่องของภาษาของเด็กๆ ความแตกต่างในพัฒนาการของเด็กๆ แต่ละชั้น ตั้งแต่อนุบาลจนถึงป.6 ซึ่งครูบ้านนอกได้รับโจทย์หินที่ว่าแต่ละกลุ่มจะต้องเวียนฐานการสอนให้ครบทุกระดับชั้น …. omg…แล้วแบบนี้ครูบ้านนอกกว่าหกสิบชีวิตจะรังสรรกิจกรรมการเรียนการสอนออกมายังไงละทีนี้ ถามว่าไม่ได้เป็นครูแล้วสอนได้หรือ?….. ดูผิวเผินแล้วตอบเลยว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยที่จะรับมือและจัดการเรียนการสอนให้กับเด็กๆ ตั้งแต่ชั้นอนุบาล จนถึงป. 6 ในเวลาเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น แต่พอเราได้รู้จักกับเด็กๆทีล่ะชั้น เรากลับสัมผัสได้ถึงความตั้งใจของเด็กๆบ้านผาแดงหลวงทุกคน ที่ทำตัวเสมือนแก้วเปล่า เสมือนผ้าขาว รอให้ครูบ้านนอกมาเติมน้ำลงไปในแก้ว มาระบายสีผ้าขาวให้เปลี่ยนเป็นผืนผ้าที่มีสีสันสดใส ถ้าถามถึงเรื่องวิชาการแบบเต็มรูปแบบขนาดนั้น คงไม่ใช่ซะทีเดียว กิจกรรมของครูบ้านนอกที่เหมือนน้ำที่เติมในแก้วหรือเหมือนสีที่ระบายบนผ้าขาว จะเป็นกิจกรรมในเชิงบูรณาการเป็นส่วนใหญ่ ที่ให้ความรู้แบบสอดแทรกเนื้อหาไปกับกิจกรรมนันทการ หลังจากทำการแบ่งกลุ่ม เตรียมกิจกรรม เป็นที่เรียบร้อยจากนั้นการสอนของครูบ้านนอกก็เริ่มขึ้น …. เริ่มจากเด็กป.6 ดูเหมือนจะมีจำนวนน้อยที่สุดในบรรดาเด็กทั้งโรงเรียน เด็กกลุ่มนี้เป็นเด็กที่มีความกล้าแสดงออก มีความคิดและความรู้พื้นฐานติดตัวอยู่แล้ว สิ่งที่ครูบ้านนอกอย่างเราทำคือกระตุ้นให้ความกล้าแสดงออก […]
4 วันที่ฉันเรียนรู้…
บทที่ 1 นิยามและความหมายของการเดินทาง “เพียงการเดินทางเพียงหนึ่งสัปดาห์ หนึ่งเดือน หนึ่งปี มันมีความหมาย ทำให้เติบโตเรียนรู้เข้าใจได้มากกว่า” Cr. การเดินทาง …. ชาติ สุชาติ มีหลายคำถามที่หลายคนอาจสงสัย – ไปเที่ยวอีกแล้วหรอ? – ไปแล้วสอนอะไร เวลาแค่ 4 วัน จะสอนอะไรได้? – ไปแล้วต้องทำอะไรบ้าง? – ไม่ได้เป็นครูแล้วสอนได้หรอ? – ไปแล้วลำบากมั้ย มีสัญญาณอินเตอร์เน็ตรึเปล่า มีไฟฟ้าใช้มั้ย หนาวมากมั้ย มีเครื่องทำน้ำอุ่นรึเปล่า? มาร่วมหาคำตอบร่วมกับเราได้กับการเป็น “ครูบ้านนอก” วันแรกของการเดินทาง…การเริ่มต้นของมิตรภาพครั้งใหม่ หนุ่มสาวแปลกหน้าเกือบหกสิบชีวิต เดินทางมาเจอกันโดยนัดหมาย ซึ่งต่างก็มาจากทุกภูมิภาคของประเทศไทย แต่มาด้วยหัวใจที่มุ่งมั่นเหมือนกันคือ การมาเป็น….ครู “บางคน” มาคนเดียว “บางคน” มาเป็นคู่ “บางคน” มากับเพื่อน “บางคน” มาเป็นหมู่คณะ “บางคน” เคยมาแล้ว และติดใจจนต้องชักชวนพี่ น้อง เพื่อนของเค้าเหล่านั้นมาลองสัมผัสบรรยากาศที่น่าประทับใจที่กำลังจะเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่ “ทุกคน” มาใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ….. สี่ […]
เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” ตอนที่ 1
เมื่อข้าพเจ้าไปเป็น “ครูบ้านนอก” โรงเรียน “บ้านป่าเมี่ยงแม่พริก” จ.เชียงราย (ตอนที่1) Story : KLIN MATAHARI·3 สิงหาคม 2017 #ครูบ้านนอก192 “ก่อนไฟฟ้าจะมาถึง” “Because the world is round it turns me on… Because the wind is high it blows my mind… Love is old, love is new Love is all, love is you” , Because-The Beatles ณ วันนั้นบทเพลง “Because” ค่อย ๆ ล่องลอยหมุนวนเข้ามาสู่ข้าพเจ้า และนั่นทำให้ข้าพเจ้าได้เปลี่ยนห้องสี่เหลี่ยมทำงานประจำวันไปทำงานเป็นครูอาสาในโรงเรียนที่มีเด็กชั้นประถมฯ สิริรวม 22 […]